???? สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดยโสธร ร่วมกับ เทศบาลเมืองยโสธร สำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดยโสธร สำนักงานประชาสัมพันธ์จังหวัดยโสธร พร้อมด้วยส่วนราชการ จัดกิจกรรมตักบาตรย้อนยุค วิถีถิ่น วิถีไทย ถนนคนเดินยโสธร เมืองเก่าบ้านสิงห์ท่า ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. ๒๕๖๗ ณ ถนนคนเดินยโสธร เมืองเก่าบ้านสิงห์ท่า ตำบลในเมือง อำเภอเมืองยโสธร จังหวัดยโสธร โดยมี นายชรินทร์ ทองสุข ผู้ว่าราชการจังหวัดยโสธร เป็นประธานในกิจกรรม พร้อมด้วย นางสินีนาฏ ทองสุข นายกเหล่ากาชาดจังหวัดยโสธรและประธานแม่บ้านมหาดไทยจังหวัดยโสธร พันเอกธนาธิป เรียงอิศราง รองผู้อำนวยการรักษาความมั่นคงภายในจังหวัดยโสธร (ฝ่ายทหาร) นางสาววาสนา ไชยพรรณา วัฒนธรรมจังหวัดยโสธร นายรองรัตน์ จงอุตส่าห์ นายอำเภอเมืองยโสธร หัวหน้าส่วนราชการ หัวหน้าหน่วยงาน พุทธศาสนิกชน ร่วมตักบาตร โดยมีพระภิกษุ/สามเณรออกรับบิณฑบาตจำนวน ๒๐ รูป มีส่วนราชการ หน่วยงาน องค์กร และพุทธศาสนิกชน ร่วมตักบาตร จำนวน ๔๙ คน รวมมีผู้เข้าร่วมกิจกรรม ๖๙ รูป/คน 

       ???? โอกาสนี้ พระครูอนุรักษ์วรดิตถ์ รองเจ้าคณะจังหวัดยโสธร เจ้าอาวาสวัดสิงห์ท่า ประธานฝ่ายสงฆ์ได้กล่าวสัมโมทนียกถาแก่พุทธศาสนิกชนที่มาร่วมทำบุญตักบาตรว่า ในคราวครั้งหนึ่งมีบุรุษผู้หนึ่งได้ทำผิดพระวินัยในชาติก่อนที่ได้บวชเป็นพระ พอได้ทำผิดพระวินัยเล็กน้อยแต่ได้ปลงอาบัติ หลังจากที่ท่านเสียชีวิตแล้ว ได้เกิดเป็นพญานาคในท้องน้ำเป็นระยะเวลาช้านาน จนกระทั่งว่าพระพุทธเจ้าได้อุบัติขึ้นในโลก และวันหนึ่งได้มีโอกาสไปเฝ้าพระพุทธเจ้า แปลงเป็นมนุษย์เป็นคน ทั้งร้องไห้เข้าไปกราบพระพุทธเจ้า บอกว่าโอกาสที่จะได้เกิดมาพบพระพุทธเจ้านั้นเป็นเวลาช้านานมาก รอระยะเวลาอยู่ เรียกได้ว่านับหมื่น นับแสน นับล้านปี พระพุทธองค์ก็ได้ตรัสว่า "กิจฺโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ" การที่จะได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นแสนยาก "กิจฉัง มัจจานะ ชีวิตัง" ครั้นว่าเมื่อได้เกิดเป็นคนเป็นมนุษย์แล้ว ก็ใช่ว่าจะมีความอุดมสมบูรณ์ มีความพร้อมบริบูรณ์ทุกประการ บางครั้งเมื่อได้เกิดเป็นคนเป็นมนุษย์แล้ว ก็กระท่อนกระแท่นที่ชีวิตเป็นอยู่ยังไม่สมบูรณ์ ไม่บริบูรณ์ ได้ในสิ่งที่ไม่ต้องการ คำว่า "กิจฺโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ" ทำไมท่านจึงบอกว่า การที่จะได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นแสนยาก เพราะว่าแม้นเกิดเป็นคนมาแล้ว ก็เป็นแค่สัตว์โลกชนิดหนึ่งในโลกใบนี้ ก็ดำเนินชีวิตไปตามวิถีของชาวโลก กิน นอน สมสู่ เสพสาป แล้วก็ตายไป หมุนเวียนอยู่อย่างนั้น ท่านก็เลยบอกว่าไม่มีอะไรดีไปกว่านั้นเลย และในบางครั้งเกิดมาแล้วเป็นคนไร้จิตใจ ไม่สูงขึ้นมา ไม่ได้พัฒนาจิตใจให้สูงขึ้น ไม่ได้ทำจิตใจให้ดีขึ้น ก็ไปทำบาปทำกรรมเหมือนกันกับสัตว์เดรัจฉานทั่วไป แม้จะมีจิตสำนึกอยู่บ้าง แต่ก็มีจำนวนน้อยที่จะรู้จักว่าอะไรคือบุญคือกุศล มีอยู่ไม่กี่ชาติที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เสวยชาติไปเกิดเป็นนกบ้าง เป็นช้างบ้าง เป็นพระยาราชสีห์บ้าง เป็นม้าบ้าง อะไรต่าง ๆ เหล่านั้น แต่ด้วยที่ท่านนั้นเป็นพระโพธิสัตว์ คือ ผู้ที่จะตรัสรู้ก็จะมีปัญญาเหนือกว่าสัตว์ทั้งหลาย เมื่อเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน ก็จะได้เป็นหัวหน้าของสัตว์ และก็พยายามสั่งสม อบรมสั่งสอนรูปหมู่รูปคณะให้ตั้งอยู่ในความดี และท่านก็ได้ประพฤติปฏิบัติตนมา อันนั้นก็คือเป็นสัตว์ที่มีจิตใจสูง แต่พอได้มาเกิดเป็นคนแล้ว คนเราทั่วไปบางคนเกิดมาแล้วมีจิตใจที่ไม่เป็นบุญไม่เป็นกุศล ก็ยังฝักใฝ่ในเรื่องของการทำบาปทำกรรมอยู่เป็นจำนวนมาก ทั้งผิดศีลธรรม ทั้งผิดกฎหมาย เมื่อเป็นเช่นนั้น การเป็นอยู่ของเขาก็เป็นอยู่อย่างลำบาก พระพุทธองค์ท่านกล่าวว่า ศีล ๕ ก็คือ สิ่งที่จะทำให้ได้เกิดเป็นคนเกิดเป็นมนุษย์ ถ้าผู้ใดไม่สมาทานศีล ๕ ไม่รักษาศีล ๕ ในชีวิต เมื่อเสียชีวิตไปแล้วมักจะไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานบ้าง ไปตกนรกบ้าง ถ้าหากว่าทำบาปมากยิ่งไปกว่านั้น จะไปเกิดเป็นเปรตบ้าง สัตว์นรกบ้าง สิ่งต่าง ๆ เหล่านั้น เพราะบุญกุศลไม่เพียงพอ โอกาสที่จะได้หวนกลับมาเกิดเป็นมนุษย์นั้นเป็นเวลายาวนาน กว่าที่จะได้มาเกิดเป็นมนุษย์ ฉะนั้น พอได้เกิดเป็นคนเป็นมนุษย์แล้ว บุญเก่าที่เคยสะสมไว้ไม่เพียงพอ พอเกิดมาเป็นคนแล้ว บางคนก็ร่างกายพิการ ทางมือ ทางเท้า ทางหู ทางตา หรือไม่ก็พิการทางร่างกาย แต่ความเป็นอยู่ก็อยู่อย่างลำบาก ขาดแคลนไปเสียทุก ๆ เรื่อง ขาดแคลนทั้งที่อยู่อาศัย ขาดแคลนทั้งข้าวปลาอาหาร ขาดแคลนทั้งปัจจัยที่จะดำเนินชีวิตอยู่ ดังนั้น ท่านจึงกล่าวว่า แม้เกิดเป็นมนุษย์ เกิดเป็นคนแล้ว "กิจฉัง มัจจานะ ชีวิตัง" การจะเกิดเป็นคนที่มีชีวิตอยู่อย่างสะดวกสบายครบถ้วนบริบูรณ์ได้ทุกสิ่งอย่างนั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย เป็นไปได้ยาก ดังนั้น ถ้าหากว่ามีโอกาสได้สร้างบุญ สร้างกุศล มีโอกาสได้สร้างความดี ได้สะสมเสบียงคือบุญแล้ว นับว่าเรานั้นมีความโชคดีเป็นอย่างมาก โชคดีอย่างที่หนึ่งได้มีโอกาสได้กลับมาเกิดเป็นคน โชคดีต่อมามีสุขภาพร่างกายแข็งแรง มีสติมีปัญญา มีความเป็นอยู่ทีดี และโชคดีต่อมาคือ ความเป็นอยู่ไม่ขาดแคลน ไม่ว่าจะเป็นอยู่ ณ สถานที่ใด ๆ มีบริวาร มีผู้ให้การสนับสนุน มีผู้ให้นำพาได้สร้างบุญสร้างกุศล อย่างเช่นในโอกาสวันนี้ ผู้ว่าราชการจังหวัด ท่านนายกเหล่ากาชาด หัวหน้าส่วนราชการ ซึ่งผู้ว่าฯ ก็ได้เป็นต้นแบบหรือแบบอย่าง นำพาทุกท่านได้สร้างบุญสร้างกุศล โอกาสที่เราจะได้ผู้นำอย่างนี้ บุคคลที่เป็นหัวหน้าอย่างนี้ ไม่ใช่ว่าจะหาได้ทุก ๆ โอกาส บางโอกาสก็ไม่มีเลย เมื่อเป็นเช่นนั้น เราจึงมีโอกาสสร้างบุญ สร้างกุศล สร้างความดี ดังนั้น เราจึงได้ในสิ่งที่หลาย ๆ คน หลาย ๆ ท่าน ยังไม่มีโอกาสจะได้ โอกาสนี้จึงเกิดขึ้นกับเรา เมื่อโอกาสนี้เกิดขึ้นกับเรา เราจึงเป็นผู้โชคดี โชคดีที่ได้เกิดมาในยุคที่มีพระพุทธศาสนา มีพระภิกษุ มีสมณะ ให้เราได้เห็น ให้เราได้ทำบุญ เพราะบ่อยครั้งที่เกิดมาแล้วอยากจะทำบุญ แต่ไม่มีสมณะมาให้ทำบุญ ท่านกล่าวว่ามีอยู่บางครั้ง พระพุทธเจ้าเสวยพระชาติเกิดมาเป็นคหบดี มีความเป็นอยู่ที่ดี ก็อยากจะทำบุญกับสมณะ เดินทางไปทั่วชมพูทวีปหาสมณะไม่ได้สักคนเลย ไม่รู้ว่าจะทำบุญให้ใคร เห็นผู้ตกทุกข์ได้ยากลำบากก็ให้เขาไป ก็คือหาบุคคลที่ดีกว่านั้นไม่ได้เลย แต่ ณ ในโอกาสปัจจุบัน เรามีทั้งสมณะ มีทั้งชีพราหมณ์

       ???? ดังนั้น จึงถือว่าท่านทั้งหลายมีโอกาสดี ก็ขออำนาจแห่งบุญกุศลที่เราได้ตั้งอกตั้งใจกระทำบำเพ็ญ เพื่อเป็นบุญ เป็นกุศล เป็นเสบียง ขอบุญกุศลที่เป็นเสบียงทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้ จงเป็นตบะ เป็นคารวะปัจจัย หนุนนำ หนุนส่ง ให้ทุกท่านได้พบแต่ความสุขกาย สุขใจ อยู่ดี มีสุข ปราศจากทุกข์โศก โรคภัย แม้ว่าท่านทั้งหลายปรารถนาสิ่งใด ๆ ที่เหมาะที่ควร ขอให้สิ่งที่ปรารถนานั้น จงได้สัมฤทธิ์ผลิผลดังที่ตนได้ปรารถนาทุกประการ ทุก ๆ ท่าน ต่อไปเทอญ

       ???????? ทั้งนี้ ผู้ร่วมกิจกรรมได้แต่งกายด้วยชุดผ้าไทย เพื่อเป็นการรณรงค์ สืบสานอนุรักษ์ศิลป์ ผ้าถิ่นไทย ดำรงไว้ในแผ่นดิน ซึ่งเป็นการดำเนินการตามนโยบายของกระทรวงวัฒนธรรม ????????